Het principe van de G-lader is uitgevonden in 1905 door de Fransman Le Creux. In deze tijd waren echter de technieken nog niet voldoende ontwikkeld om een betrouwbaar concept te produceren. Het concept van Le Creux is verder doorontwikkeld door Volkswagen die door middel van superchargers meer vermogen wilde bereiken. Om tot de huidige G-lader te komen heeft Volkswagen ruim vierhonderd verschillende uitvoeringen ontwikkeld. Als test werd er een G-lader gemaakt voor de 1.3L van de Volkswagen Polo. Aangezien deze Polo was uitgerust met een G-lader waarvan de verdringer 40 mm hoog is kreeg deze Polo de naam G40. Het motorblok van de Polo werd op de volgende punten aangepast: de nokkenas werd uit staal in plaats van gietijzer gemaakt, de zuigers, compressieverhouding werd aangepast en de uitlaatkleppen en de cilinderkop afdichting werden afgestemd op de hogere druk. Hierdoor kreeg de Polo G40 een maximum vermogen van 115 pk

Bij 6000 rpms van de motor hoort een G-lader toerental van 10.320 en een druk van 1.1 bar, dit toerental is heel wat lager dan de 100.000 rpms van de turbos. Mede door de combinatie van het DIGIFANT motermanagment van Volkswagen en de intercooler bewijst de Polo G40 zich als een snelle auto.

Bij het in productie nemen van de G-lader stuitte men op het probleem dat er nog geen machines voorhanden waren die de productie van de G-lader in grote hoeveelheden aankon. Om tot een oplossing te komen besloot Volkswagen zelf tot het ontwikkelen van de benodigde machines. Nadat de G40 enige tijd met succes werd geproduceerd ging men aan de slag om hetzelfde principe toe te passen op grotere motoren. Er werd gekozen voor de G60 (hoogte 60mm) voor de 1.8L motor die 160 pk moest gaan leveren. Op onverklaarbare wijze gingen deze G-laders stuk voor stuk kapot, terwijl ze op dezelfde wijze als de G40 werden geproduceerd. Na uitgebreide tests bleek het probleem in de fabricage te zitten, de G60 was door zijn grootte kwetsbaarder dan de G40, door verschillende verstevigende maatregelen aan de excenter en een aangepast verhardingsproces werd dit probleem opgelost.

Door de moeilijkheden met de G60-lader had de G-lader een slechte naam opgelopen die de verkoop niet bevorderde. Toen tenslotte in 1991 de VR6 werd ontwikkeld, die meer vermogen leverde (190 pk) en goedkoper te produceren was, betekende dit het definitieve einde van de G60.